1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 en 8

We gingen naar zee. Het was warm en we gaven ons compleet. De Panne was onze eindbestemming. We waren klaar voor 3 dagen plezier en vertier. Kwestie van onze groep goed bij elkaar te houden, gaven we iedereen een nummer. Vervolgens gingen we dan de nummers af om te zien of iedereen er was. Dit bracht de groep veel dichter bij elkaar, tenminste als we voltallig waren! Op de foto hiernaast ontbreekt Xavier, hij zou de groep even later vervolledigen.

Na lang zoeken vonden we camping Greenland. Deze was zeer mooi ingericht en vooral zeer ruim en zeer goedkoop. Voor €75 konden we er met 8 mensen en twee tenten twee dagen overnachten. We vonden ons een plaatsje helemaal achteraan in het hoekje. Handig was de achteruitgang, waar we ten allen tijden konden vluchten, moesten de Duitsers de camping proberen binnen te vallen.

Na een half uurtje sukkelen stonden de twee tenten recht en konden we beginnen aan de verkenning van De Panne en z'n strand. He kijk, er waren nog mensen. Het gemiddelde IQ viel weer dik tegen, maar we lieten ons niet in de war brengen en zochten ons een terrasje. Uiteraard lekker in de volle zon, een kreeftrode nek tot gevolg.

Het zeewater was lekker warm, de pootjes werden gebaad. Sommigen durfden echter niet, hoe hard we hen ook aanmoedigden. Er liep schoon volk aan de zee, maar spijtig genoeg liep er ook geweldig vies volk. Zo was er het bodybuildersduo dat zich kwam showen, geen zicht, ik kan het u verzekeren.

Toen werd ongeveer de helft van de groep hysterisch, er was voetbal op tv en dat wouden ze toch niet missen, zeker als het Brazilië was. Op een drafje terug, leve de cantine met ouderwetse tv. Maar ja, de sfeer was er niet he, het beeld was te klein, het was veel te warm, de voetbal zelf trok op niet veel. Het was al snel gedaan met de fun en de goals in de tweede helft waren dan ook niet aan ons besteed. We lieten ons nog eens volledig gaan en gingen op zoek naar een frietkot. Dat vonden we helemaal in het midden, op de markt van De Panne. De uitbater was een Tom Boonen fan. Combineer dat met Maarten en je hebt een klein feestje. Het grote feestje zou nog volgen ...

Terug naar de cantine, ons gebezigd aan wat cafesporten en met een half ook Frankrijk zien afgaan. Pijnlijke zaak voor de kampioenen van het WK van '98 en het EK van 2000. Maar het hoort zo, die beslissing zal God genomen hebben, dat is het noodlot, dit dienen we te respecteren. En btw, Argentinië zal wereldkampioen spelen, tenzij Brazilië uit z'n winterslaapje geraakt.

Het werd donker en al wat frisser, maar nu al gaan slapen zou overdreven debiel zijn. Daarom namen we onze drinkbussen (lees flessen pisang) en onze Bijbels (lees cd's met TE marginale muziek) en begaven we ons naar het marktplein. Daar kwamen we een ex-inwoner van De Panne tegen die ons tegemoet kwam met de spectaculaire openingszin : "Heje gij soms wiet?" Geef toe, beter kunnen we ze niet verzinnen. Om een lang verhaal kort te maken, 3 uur later hing die persoon nog bij ons, waren we de beste vriendjes en dronken we op zijn kosten. Terwijl vertelde hij z'n stoere verhalen over al de soorten drugs die hij al had gedeald en geprobeerd (het komt er op neer, alles ...)

Toen kwam daar onze zatte Marleen voorbij. Later zou blijken dat Marleen vooral 's nachts werkte en al in verschillende instellingen had gezeten. Een zot geval dus. Maar voor ons bleef het de gewone Marleen, we trakteerden haar en content dat ze was. Meteen besloot ze om thuis haar eigen voorraad te gaan plunderen. Tim ging mee om te helpen. Tim is stoer, die durft zo'n dingen te doen. Meegaan met wildvreemden die in de wind zijn enzo. Wat Tim daarbinnen bij dat mens thuis heeft gedaan, geen idee, maar het duurde lang, dus wij zijn toch maar achterdochtig hoor. Toen kwam Roger (Lees het op z'n Engels) uit z'n raam hangen ...

Roger, een oude man met een wandelstok en een Che Guevara T-Shirt hield ook wel van een feestje. Hij nodigde ons uit op z'n appartement, om daar verder te feesten. Het appartement was even groot als een groot studentenkot, maar dus nog altijd veel te klein voor Roger en zijn 10 gasten. We kregen allemaal het meest voze bier ooit te drinken, maar een gegeven paard kijkt men niet in de bek, dus we kloegen niet. De koekjes waren wel beter, en dus ook op na 5 minuten.

Tegen een uur of drie begonnen we toch een beetje moe te worden en wouden er al een paar gaan slapen. We mochten het pand verlaten na eerst emotioneel afscheid genomen te hebben. Een deel van de groep bleef achter en kreeg schitterende verhalen te horen over allerhande compleet foute onderwerpen. Tegen een uur of 5 of 6 kwam deel twee van de groep ook naar huis. Er was echter nog één iemand achtergebleven. U kan het al raden, Tim Polfliet uiteraard. Die kwam er maar door om half 9, toen praktisch iedereen al weer wakker was.

Wat gebeurt er met de slapende Tim, kregen we hem nog wakker? Welke avonturen zullen we nog beleven op onze tweede dag aan de zee? U leest het morgen!

De foto's staan al volledig op Flickr!