Barça (Day 2)
Dag twee begint met een geloop van jewelste. Duizenden gele mannetjes lopen ons voorbij ter hoogte van metrostation Jaume I. De plaatselijke brandweer was ook vertegenwoordigd en liep vrolijk mee. Volledige aangekleed uiteraard, het moet vrij zwaar geweest zijn denk ik. De Kathedraal en z'n gansjes was ons eerste stoppunt van de dag. Veel volk, wederom niet alleen. Er was een dienst bezig in de kathedraal, dus bleven we zedig buiten. Misschien iets waar we nog spijt van zouden krijgen. We zouden later in de namiddag nog eens terugkeren ... Spijtige zaak, tegen dan was er een heus feest losgebarsten en stond er zo mogelijk nog meer volk. Een rij van 50 meter om binnen te geraken, we deden even geen moeite meer. Nogmaals, misschien zouden we daar wel spijt van kunnen krijgen. Het orkest speelde vrolijke deuntjes, de massa danste rare dansjes. De muzikanten van dienst waren een hoop gepensioneerden met een hoog Peulengaleisgehalte (zie foto's). Ik weet het, lachen met mensen is niet vriendelijk, maar er was er toch ééntje die sterk op de wereldberoemde trompetist uit de 'Jos Bosmans Show' leek.
We gingen ondergronds. Daar diep onder de grond lag een Romeinse (of was het nu een Griekse) Villa. Best wel eens boeiend, maar na een tijd ook wel niet meer best zo boeiend. Vooral veel dingetjes die waren teruggevonden enzo, het bleef niet echt boeien, maar kom, blij het gezien te hebben.
Terug boven de grond wandelden we een beetje door de smalle straatjes in het centrum. Plots doemde daar een ander museum voor ons op. Dat van Picasso. Geweldig! Die konden we toch niet vergeten. Wel, eigenlijk weer veel te lang, maar nog net wel boeiend. De schilderijen bleven maar komen, die man had duidelijk niet stil gezeten. Hier kwamen we nogmaals het fenomeen 'Britse Puber' tegen. Dat staat voor : Lomp, luidruchtig en vooral irritant. De zaalwachters hadden er hun handen mee vol, stress alom. Ik was de rust hemzelve.
In Barcelona is men niet altijd even origineel. Zo hebben ze daar ook een Arc de Triomfe, van waar kennen we dat nog? Naast die Arc een groot park met een imposante fontein. Even vergeten dat we nog niets gegeten hadden, daarom bestelden we ons een bikini, een Croque Monsieur zoals we dat hier noemen. In Barcelona geven ze rare namen aan sommige dingen (al is het in het Frans eigenlijk even raar).
's Avonds gegeten in een donker kot, waar ze de cola's in het restaurant er recht tegenover gingen halen. Maar het was superlekker! Ik at wederom vis, meerbepaald inktvis!
Alweer een nieuwe lading foto's op Flickr!
We gingen ondergronds. Daar diep onder de grond lag een Romeinse (of was het nu een Griekse) Villa. Best wel eens boeiend, maar na een tijd ook wel niet meer best zo boeiend. Vooral veel dingetjes die waren teruggevonden enzo, het bleef niet echt boeien, maar kom, blij het gezien te hebben.
Terug boven de grond wandelden we een beetje door de smalle straatjes in het centrum. Plots doemde daar een ander museum voor ons op. Dat van Picasso. Geweldig! Die konden we toch niet vergeten. Wel, eigenlijk weer veel te lang, maar nog net wel boeiend. De schilderijen bleven maar komen, die man had duidelijk niet stil gezeten. Hier kwamen we nogmaals het fenomeen 'Britse Puber' tegen. Dat staat voor : Lomp, luidruchtig en vooral irritant. De zaalwachters hadden er hun handen mee vol, stress alom. Ik was de rust hemzelve.
In Barcelona is men niet altijd even origineel. Zo hebben ze daar ook een Arc de Triomfe, van waar kennen we dat nog? Naast die Arc een groot park met een imposante fontein. Even vergeten dat we nog niets gegeten hadden, daarom bestelden we ons een bikini, een Croque Monsieur zoals we dat hier noemen. In Barcelona geven ze rare namen aan sommige dingen (al is het in het Frans eigenlijk even raar).
's Avonds gegeten in een donker kot, waar ze de cola's in het restaurant er recht tegenover gingen halen. Maar het was superlekker! Ik at wederom vis, meerbepaald inktvis!
Alweer een nieuwe lading foto's op Flickr!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten