En we gaan nog niet naar huis!
Gisteren het nieuwe kot van Anneke gaan inrichten. Hopelijk hangt alles nog op z'n plaats en zijn de pritt-plakkertjes braaf geweest. Anders kunnen we nog altijd de oude manier van werken -duimspijkers- gebruiken natuurlijk.
Na een hapje gegeten te hebben trokken we richting kermis. Een mens moet dat toch allemaal eens gezien hebben he. Wat spookten we daar uit?
We verkenden alle mogelijke lunaparken en keer op keer bleek dat die geweldig frauduleus te werk gaan. Ik ben er zeker van, ik had dat lelijke beertje voor de volle 100% vast, maar de grijpertjes hadden duidelijk een mindere dag vandaag. Brainiac legt het hier voor u nog eens uit. Geen geluk voor ons vandaag.
Verder was er nog een raar uitziend spookhuis zonder al te veel spookachtige toestanden. Het was er vooral vrij donker en dus niet altijd even gemakkelijk om vooruit te geraken. Toppers waren het trapje naar boven en de hangbrug naar beneden. We werden nog even publiekelijk te kakken gezet toen we het waagden om een voet te zetten op een loopband, op een plek waar iedereen ons kon zien. Nuja, we hadden niet veel keuze. Het scheelde niet veel of ze hadden ons kunnen afvoeren, het was toch allemaal een beetje snel en van die dingen. Op het einde lag er bijna iets in mijn broek toen er ineens een monster opdoemde. Ik had Anneke er heel goed voor gewaarschuwd en toch was ik degene die een halve meter de lucht inschoot.
Er miste nog iets op ons palmares, de Octopus. Volgens Anneke "was die van Heist veel wilder en heviger". Volgens mij was deze al wild genoeg. Mijn rechteroor suist nog altijd van het gegil van mijn wederhelft. Halverwege stopte het gegil. Uitleg: gewenning. Zat dat veiligheidsgedoe nu eigenlijk vast of niet? We zullen het nooit weten!
Recht naar huis is niets voor ons! Neen, we rijden eens nog eens een toertje a.k.a. help, waar zijn we? Once you go GPS, you never go back.
Na een hapje gegeten te hebben trokken we richting kermis. Een mens moet dat toch allemaal eens gezien hebben he. Wat spookten we daar uit?
We verkenden alle mogelijke lunaparken en keer op keer bleek dat die geweldig frauduleus te werk gaan. Ik ben er zeker van, ik had dat lelijke beertje voor de volle 100% vast, maar de grijpertjes hadden duidelijk een mindere dag vandaag. Brainiac legt het hier voor u nog eens uit. Geen geluk voor ons vandaag.
Verder was er nog een raar uitziend spookhuis zonder al te veel spookachtige toestanden. Het was er vooral vrij donker en dus niet altijd even gemakkelijk om vooruit te geraken. Toppers waren het trapje naar boven en de hangbrug naar beneden. We werden nog even publiekelijk te kakken gezet toen we het waagden om een voet te zetten op een loopband, op een plek waar iedereen ons kon zien. Nuja, we hadden niet veel keuze. Het scheelde niet veel of ze hadden ons kunnen afvoeren, het was toch allemaal een beetje snel en van die dingen. Op het einde lag er bijna iets in mijn broek toen er ineens een monster opdoemde. Ik had Anneke er heel goed voor gewaarschuwd en toch was ik degene die een halve meter de lucht inschoot.
Er miste nog iets op ons palmares, de Octopus. Volgens Anneke "was die van Heist veel wilder en heviger". Volgens mij was deze al wild genoeg. Mijn rechteroor suist nog altijd van het gegil van mijn wederhelft. Halverwege stopte het gegil. Uitleg: gewenning. Zat dat veiligheidsgedoe nu eigenlijk vast of niet? We zullen het nooit weten!
Recht naar huis is niets voor ons! Neen, we rijden eens nog eens een toertje a.k.a. help, waar zijn we? Once you go GPS, you never go back.
2 opmerkingen:
Ge zijt vergeten te vermelden dat we ook in't spiegelpaleis zijn geweest en dat we daar op 2 minuten buiten waren terwijl ge er de vorige keer een halfuur hebt ingelopen. :P
De Octopus = die keer dat mijn frieten snel binnen en buiten waren. Wat too much information is, ik weet het ;)
En het Spiegelpaleis = die buil toen mijn hoofd hard in aanraking kwam met glas :')
De Kermis does me no good :(
Een reactie posten