De eindeloze leegte

Geweldig, zo nog eens kunnen uitslapen. Na twee weken hard werk mag dat nog wel eens denk ik. Ik begin me nu al wel weer te ergeren aan m'n eigen luiheid. Lui zijn mag, maar ik vind nu ook wel dat ik nog iet of wat nuttig moet proberen te zijn. Bij deze, een blog, zo nuttig! Ik ben in een destructieve bui de laatste tijd. Alles wat ik aanraak gaat kapot, althans een hele hoop dingen. Vorige week heb ik mijn bril ontbeend, compleet onbruikbaar nu. En sinds enkele dagen begint het wel heel duidelijk te worden dat er iets serieus mis is met mijn lieve laptopje. Ik rook onraad nadat hij een hele nacht had staan opladen (en zeer goed gelet op het lichtje dat dat aangaf) en hij na 5 minuten gebruik al weer plat was. En dat terwijl de stekker gewoon in het stopcontact zat en hij dus niet eens zou mogen leeglopen. Niet normaal dus. Volgens mij zit er intern iets mis, vindt mijn computertje dat hij op pensioen mag en begint hij daarom langs alle mogelijke kanten tegen te spartelen. Als hij maar goed weet dat ik niet meteen van plan ben een vervanger te kopen. Gelukkig heb ik hier beneden in het bureau van mijn papie nog een PC staan die het waard is om PC genoemd te worden.

Daar houd ik mij dus al een hele dag mee bezig, lui zijn, dingen kapotmaken en mij ergeren aan m'n computer. Straks wil ik wat actiever zijn en mijn kamer wat oprommelen en misschien al wat voorbereiden voor Frans. Maar dat klinkt ongeloofwaardig, dat moet ik toegeven. Ik heb er echt zo hard geen zin meer in. Vooral omdat er dan nog eens een mondeling gedeelte bijkomt ook. Nog eens extra werk en de kans dat ze u een complete afgang in uw gezicht smeren. Niet dat ik er echt bang voor ben. Maar toch, ik doe zo'n dingen niet graag. Ben daar een veel te zenuwachtig type voor. Volgens mij krijg ik een hartaanval op m'n 40ste ofzo.

Grapje he mensen, grapje!