30 januari 2006

Foo Fighters²

Mijn oren tuiten nog van gisteren. Goed nieuws alvast, we waren goed op tijd, de deuren waren nog niet eens open voor het grote publiek. Het middenplein leeg bood dus nog redelijk wat plaats, redelijk, laat ons zeggen dat we bij de eerste waren om binnen te komen. Veel te vroeg wel deze keer. We placeerden ons vakkundig op de grond en het wachten kon beginnen. Wat doet een mens als hij moet wachten? Jawel, hij kijkt eens rond. Merkwaardig hoeveel buitenlanders de zaal bevolkten. Het leek wel alsof ze heeldere bussen Amerikanen gedropt hadden. Ook veel Frans (maar dat is dan eerder logisch) en Duits. Verder lachten we een beetje met de mensen die nu bewust op de hoogste balkons gingen zitten, terwijl er beneden echt nog wel plaats was. Onbegrijpelijk eigenlijk ...

De voorprogramma's waren niet veel soeps, al zeg ik het zelf.
The Secret Machines vielen nog wel mee, het eerste voorprogramma ben ik de naam al van kwijt. Heb ik die ooit gekend? Zo goed vond ik ze dus. Wel grappig was, dat The Secret Machines aangekondigd werden door de drummen van The Foo Fighters zelf. Iedereen was uitzinnig, en die man bleef gewoon zichzelf, cool he. "Best fucking band in the world" zei hij. Op The Foo Fighters na dan toch.

The Foo's pasten het zelfde systeem toe als op Werchter vorig jaar. Een groot scherm met vele lichtjes dat omhoog werd getrokken en uiteindelijk de groepsleden prijsgaf. Een perfecte intro, wederem Werchter met In Your Honor. De sfeer zat er meteen in. Het was vechten voor een plaatsje, vechten om je staande te kunnen houden. Daar kwam nog eens bij dat het geweldig warm was en ik uiteraard een jas aan had. Zweterige boel daar. De muziek maakte veel goed, evenals de geniale bindteksten van voorman Dave Grohl Kan gelijk geen ander het publiek bespelen (en ja, volgens mijn aller vader ook de gitaar en het drumstel). Aan het decor was heel wat werk verricht. Op de achtergrond stond het vol oude (kapotte) versterkers. Er hingen drie grote schermen waarop mensen die eerder achteraan zaten ook alles konden volgen en er was zelfs een heuse lasershow. Iets wat je niet echt verwacht van zo'n soort groepen.

De ene hit na de andere, en dat anderhalf uur lang, wat moet een mens meer hebben denk ik dan bij mezelf. Bij het voorlaatste nummer switchten Taylor en Dave van plaats en speelden ze zo ook nog een nummertje. Dave is een allrounder, en nog een perfecte ook. Het was z'n geld wel waard, goed voor een herhaling! Enkel mijn oren kunnen er dus niet echt goed tegen. Maar ik ben jong, en de schadelijke gevolgen, die zijn dan maar voor later.

Foto's van dit gebeuren zijn terug te vinden op Flickr en voor een keertje ook op m'n Space.

1 opmerking:

Anoniem zei

Het moet vast fantastisch geweest zijn! Ik weet nog hoe goed ik hun optreden op Werchter vond en dat dat wel wat langer mocht duren.