Re : Sidmar
Ik voel een stroom van woorden in mijn hoofd zitten, en die moeten er uit! Het is dat ik me hier thuis geweldig zit te vervelen en dat bloggen altijd fijn is. Ik kan misschien eens pogen wat te vertellen over mijn presentatie van deze namiddag. Geweldig hoor, niets dan lof over mezelf. Het viel reuze mee. We waren met 9, dus de groep was al niet extreem groot, bovendien bleek ik echt wel beter voorbereid te zijn dan de rest (shame on you, de rest!). Uiteraard was het niet perfect, zo vergat ik de bedoeling van een slide. Iedereen moet kunnen lezen wat er op staat, en als je hem echt zo goed uit het zicht legt dat niemand er wat van kan lezen, dan ja, dan is hij zo goed als nutteloos. Ik geef het toe, er gewoon voor gaan staan was zo slim niet.
Een spreker dient z'n publiek aan te kijken, dat is gewoon zo. Lekker veel oogcontact maken. Ik deed goed mijn best, iedereen gaf me gelijk, behalve de taaldocente, die voelde zich genegeerd. Het komt er op neer dat ik net omgekeerd ben als al de rest. In een gemiddeld geval kijkt de spreker continu naar diegene die evalueert om naar reacties te peilen, ik weigerde, of dat dacht ze althans toch. Bovendien zei ze dan nog eens dat ik moest lachen. Ik moest vriendelijk zijn voor mijn publiek, gelijk ik altijd boos kijk, niet te doen he. Gelukkig had ze ook nog goed nieuws! Mijn body language was hemels, geweldig, geen spoortje van mogelijke zenuwen. En dat terwijl ik amper mijn tekst afgedreund kreeg van de zenuwen. Mijn tekst, afgedreund in een prachtig Brabants accent trouwens! Niet dat dat echt positief overkwam, het was op het platte af. Maar ja, leer me dat eens af. Mijn handen vond ze ook geweldig! Ik hield mijn tekst vast, en stond er niet mee te zwieren, dat vooral.
Algemeen gevoel : Yeah ik ruleer zwaar! Maar volgende keer toch eens op mijn slides en mijn tweeklanken letten. Mijn zelfvertrouwen is alvast weer tien kilometer de lucht ingeschoten. Nu afwachten hoe hard de zwaartekracht zal werken ...
Na het werken, feesten! De Club was nog open en het liep vol volk! Wij ons daar tussengesmeten en ons tegoedgedaan aan een pint of 3. Gelukkig was de geweldige studentenvereniging Aloisiana ook aanwezig en besloten ze dronken te worden, gevolg, gratis vat! En wij maar profiteren natuurlijk! De Duitse schlagers volgden elkaar in sneltreintempo op, wat een feest! Nog een groter feest, een week geen Ehsal! Even rust!
Een spreker dient z'n publiek aan te kijken, dat is gewoon zo. Lekker veel oogcontact maken. Ik deed goed mijn best, iedereen gaf me gelijk, behalve de taaldocente, die voelde zich genegeerd. Het komt er op neer dat ik net omgekeerd ben als al de rest. In een gemiddeld geval kijkt de spreker continu naar diegene die evalueert om naar reacties te peilen, ik weigerde, of dat dacht ze althans toch. Bovendien zei ze dan nog eens dat ik moest lachen. Ik moest vriendelijk zijn voor mijn publiek, gelijk ik altijd boos kijk, niet te doen he. Gelukkig had ze ook nog goed nieuws! Mijn body language was hemels, geweldig, geen spoortje van mogelijke zenuwen. En dat terwijl ik amper mijn tekst afgedreund kreeg van de zenuwen. Mijn tekst, afgedreund in een prachtig Brabants accent trouwens! Niet dat dat echt positief overkwam, het was op het platte af. Maar ja, leer me dat eens af. Mijn handen vond ze ook geweldig! Ik hield mijn tekst vast, en stond er niet mee te zwieren, dat vooral.
Algemeen gevoel : Yeah ik ruleer zwaar! Maar volgende keer toch eens op mijn slides en mijn tweeklanken letten. Mijn zelfvertrouwen is alvast weer tien kilometer de lucht ingeschoten. Nu afwachten hoe hard de zwaartekracht zal werken ...
Na het werken, feesten! De Club was nog open en het liep vol volk! Wij ons daar tussengesmeten en ons tegoedgedaan aan een pint of 3. Gelukkig was de geweldige studentenvereniging Aloisiana ook aanwezig en besloten ze dronken te worden, gevolg, gratis vat! En wij maar profiteren natuurlijk! De Duitse schlagers volgden elkaar in sneltreintempo op, wat een feest! Nog een groter feest, een week geen Ehsal! Even rust!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten