Mijn god!

Vanmorgen was ik zenuwachtig. Een logica gelijk een ander. Voor een examen ben ik altijd zenuwachtig, hoe gemakkelijk het ook mag zijn. Mijn examen voor mijn rijbewijs beschouwde ik nu wel niet meteen als gemakkelijk.

Eerst nog twee uurtjes manoeuvers en de weg oefenen. Dat ging vlot. De spanning begon te stijgen toen we Kontich naderden. Veel smalle straatjes en veel voorrang van rechts. Dat werd opletten. Onbevreesd reed ik het examencentrum binnen. Voor alle duidelijkheid, de parking. Het is niet zo dat ik gebuisd was op voorhand. Het examen begon simpel. Ik moest uitleggen waar de ruitenwisservloeistof zat. AUB, zijn wij kleine kinderen? Ik vind dat hele nieuwe systeem echt te banaal voor woorden. Motorkap open. "Daar!" Motorkap dicht. Een beetje overdreven, vraag dan toch tenminste alles, dat ik een beetje moeite moet doen. De manoeuvers vielen ook mee, veel valt er dan ook niet over te zeggen. Achteruit rijden, parkeren tussen twee auto's, keren in een straat en vertrekken op een helling. Het ging wonderbaarlijk vlot, iets wat ik nooit had durven hopen.

Goed, dan het examen op de baan. Dat begon al schitterend. Ik viel namelijk geweldig hard stil nog voor ik goed en wel vetrokken was. Geen paniek, even binnensmonds vloeken en doorrijden. Niet echt veel verraderlijke stukken, niet echt moeilijke baan. Veel rechtdoor, niet al te veel fouten gemaakt. Alles was dus eigenlijk goed, behalve mijn oh zo foute voorliefde voor het koppelingspedaal. Nog maar eens werd bewezen dat rijscholen nuttig zijn. Als je iets fout aangeleerd krijgt, dan krijg je dat er maar moeilijk weer uit. Maar uiteindelijk bleek ik voldoende rijvaardig te zijn. Mijn rijbewijs was binnen, ik kon wel gillen.

Daarnet dan al rap naar het gemeentehuis om mijn roos vodje te gaan bestellen en vrijdag is het voor echt ;-)