24 februari 2006

Paranoïde

Mijn wereld zit vol tegenstrijdigheden. Overdag val ik omver van de slaap, 's nachts ben ik klaarwakker en nog perfect in staat om gelijk zot te beginnen bloggen. In een moment van helderheid herinnerde ik wat ik daarjuist, enkele uren geleden dus, wou bloggen. Het codewoord is "Paranoïde". Ik word zotter met de moment. Op elk moment van de dag ben ik in de waan dat ik dingen kwijt ben. Soms omdat ik niet oplet en dingen vergeet, soms omdat bepaalde mensen die soms gaan badmintonnen op woensdag en dan veel te veel drinken achteraf, het ontvreemden. Later kan ik hier altijd groen om lachen. Laatst was ik nog zo lomp om mijn walkman gewoon in het lokaal waar we les gehad hadden te laten liggen. Gelukkig kreeg ik weer dat gevoel van "ik ben iets kwijt" anders zou ik hem nu wel kwijt geweest zijn. Vertrouw nooit iemand die zegt "Kijk daar een dood vogeltje" (of een fazant op het zesde verdiep enzo). Hij (in mijn geval altijd hij) gaat er dan sowieso met uw waardevolle bezittingen vandoor. Na een vakkundige toek op zijn bakkes is het meestal wel heel wat minder, en terecht.

Al bij al is het eigenlijk nog wel enorm grappig. Zo is er nu ook het feit dat je nooit kan weten wie er van achter de hoek kan tevoorschijn komen. Soms is een mens al wel eens gehaast en dan let hij/zij minder op. Het is dus perfect mogelijk dat ik mijn droomprinses letterlijk tegen het lijf loop, (Waar ben je toch?) maar voor hetzelfde geld is het iemand totaal anders. (en de kans is vrij groot!). Altijd oppassen dus wanneer je links of rechts gaat door een deuropening, het kan wel je laatste keer geweest zijn! Ik sluip dus vanaf nu in ware James Bond-Stijl door het groene Ehsal-gebouw. De oude James weliswaar, de nieuwe is absoluut zo cool niet. In de metro stond zelfs dat er reeds een Anti-nieuwe-James-Bond-Club was opgericht! Respect! Nevermind eigenlijk, den Bond van de Gepensioneerden is zelfs nog interessanter dan die macho met z'n geweer.

Ik heb nog 215 smsjes over, deze moeten op voor 14 maart, ik krijg al faalangst. Gelukkig organiseert Ehsal faalangsttraining! Mobistar probeert me op te zadelen met een verslaving, en ohja, het gaat hen lukken. Ik sms voor de kleinste pietluttigheden, en ik ben er nog fier op ook! Iedereen moet tempomusic worden, dan krijg ik tenminste af en toe nog eens een smsje terug ... ok dat klonk zielig, erover, not done! (trouwens ook zwaar overdreven). Gelukkig heeft mijn GSM een geheugen om u tegen te zeggen, hij kan het aan, vreest niet!

En nu ga ik lekker m'n bedje in, het is kwart voor 2 en ik ging op tijd slapen, dat had ik mezelf beloofd. Goed bezig, Jonas!

Geen opmerkingen: