Grappen en Grollen

Er mag nog gelachen worden in deze stresserende wereld. Vandaag trakteerde men ons op Ehsal alweer op comedy. Het beloofde deze keer wel goed te worden. Niet zoals vorige keer, toen er maximum 30 mensen in de zaal zaten en de comedyman, niet echt een comedyman kon genoemd worden, aangezien hij niet grappig was. Vandaag lieten ze echter de grote kleppers op ons los. Nigel Williams (de Engelse vluchteling met Antwerps accent) en Bert Kruismans (Slimste mens ter wereld geweest, maar die kennen we allemaal wel zeker). En goed dat het was. Ik lachte me een breuk of 3. Het ging er echt wel lekker over! Het was niet allemaal vanbuitengestudeerd, nenee, het waren echten. De eerste rijen kregen de volle lading qua commentaar. Gelukkig zat ik redelijk ver vanachter. Hilarisch was wel toen meneer Williams de meneer van de security beschuldigde van drugsdealen in de aula. Terwijl die gewoon studentenkaarten aan het afpakken was, er wordt niet gegeten in de aula. Maakte die zich even belachelijk man. Meneer Williams was populair, hoe kon u het al raden. Meneer Kruismans was iets subtieler, je moest zelfs af en toe al eens nadenken. Kortom, mijn arme buikje deed pijn van al die humor. Of nee, dat was omdat het half twee was, en ik nog niets gegeten had ...

Even terzijde. In het station van Mechelen liep er een goorlap rond die zo overduidelijk een fiets wou stelen. De mijne mooi niet hoor! Stoute jongen!