Nacht van het Examen - Part 2
Ik kijk met gemengde gevoelens terug op de Nacht van het Examen . Aan het gezelschap zal het niet gelegen hebben, dat kon niet beter uiteraard. We waren met vijf en wij waren: Sarah, Annelies, Tim, Lionel en kijk, ik was er zelf ook bij. We waren een beetje aan de late kant met het inchecken en werden in zaal nummer 3 geplaast, er waren nog plaatsen vrij op de eerste twee rijen. De Red Bull stond klaar, lekker gezond!
50 meerkeuzevragen over de actualiteit. Het was de bedoeling om hier eens zwaar te gaan winnen. Spijtig dat ze enkel de winnaars bekend maken, en de rest nooit weet hoe ze gescoord hebben. Bij deze weten jullie dus al dat de overwinning toch iets te hoog gegrepen bleek, maar dat volgt later nog. Het syteem was zo corrupt als iets. Afkijken mocht niet, samenwerken nog minder. Maar eens de eerste had afgegeven viel de controle volledig weg en deed iedereen waar hij zin in had. Met enige trots mag ik toch zeggen dat ik niet afgekeken heb. Nuja, ik was ook wel iets te zeker van mezelf. Schaam op jou, Jonas. De eerste die afgaf won een prijs. Dat is een algemeen gegeven waar zogezegd niemand van op de hoogte was. Toen er afgegeven mocht worden stormden er al meteen enkelen naar beneden, zo kan ik dus ook wel winnen. Het was het mij niet waard. Ik voorspelde voor mezelf 38/50, zo fout, nogmaals schaam op jou, Jonas!
Even pauze, tijd om iets te gaan drinken in één of andere bruine kroeg. Bruin was ze, wees daar maar zeker van. We waren weer te laat uiteraard. Nu was er echt enkel nog maar plaats op de eerste rij om te zitten. En nu hoorde er wel degelijk film bij, leve mijn nek. Ik vond de film niet echt superdesuper. Film van dienst was Inside Man. Luister goed, ik vond hem niet slecht, maar het lag er soms wel een beetje veel te dik op. De perfecte bankoverval is nu ook wel niet echt een origineel thema. Maar voor de rest heb ik niet te klagen. Geen last gehad met irritante chipsvreters enzo (altijd handig als de zak op voorhand leeg is he ;-)) Nog even vergeten te vermelden dat de persoon met de fijnste vakantiejob ooit ook een prijs won. Winnaar van dienst had zeehond gespeeld in het Sea Life Centre. Zeer geloofwaardig!
Toen mocht Sarah even vermelden waarom we hier eigenlijk allemaal waren ... de prijzen! De spanning steeg, ik hield het niet uit. 5 Minuten later had ik al zin om weg te lopen. Ik had mezelf namelijk geweldig overschat. Die 38/50 was geweldig overdreven zo blijkt. Vermoedelijk bleef ik steken ergens tussen 35 en 37. Maar zoals eerder gezegd kregen enkel de eersten hun punten. Het was een teleurstelling! Maar je kan niet elk jaar winnen he, volgend jaar doen we opnieuw mee, en volgend jaar winnen we. Ik zou niet neen zeggen tegen een prijs van de Makro. Zeker als je weet dat het een Laptop van HP was ... Straks ga ik op zoek naar de vragen op de site van De Standaard. Ook bij Jobat hebben we geen succes. We zijn nergens terug te vinden op de foto. Volkomen onterecht uiteraard, fotogeniek als we zijn. Geef mij gelijk medequizzers!
We dropen af. Lionel was nog een beetje ziekjes en ging al naar huis. Sarah en Annelies trokken ook al kotwaarts. Er volgde een geweldig emotioneel afscheid. Tim en ik zochten de oude markt op. We waagden ons 2 minuten in de Bierkelder (voor Tim, om het eens gezien te hebben) en bleven daarna eigenlijk voor zowat de hele avond in de Seven Eleven. Omdat dat café tenminste nog open was. Zoals het hoort werd er duchtig geroddeld over alles en iedereen! Aan iedereen die Smsjes heeft gekregen 's nachts : het spijt me verschrikkelijk, we verveelden ons daar dood :-)
50 meerkeuzevragen over de actualiteit. Het was de bedoeling om hier eens zwaar te gaan winnen. Spijtig dat ze enkel de winnaars bekend maken, en de rest nooit weet hoe ze gescoord hebben. Bij deze weten jullie dus al dat de overwinning toch iets te hoog gegrepen bleek, maar dat volgt later nog. Het syteem was zo corrupt als iets. Afkijken mocht niet, samenwerken nog minder. Maar eens de eerste had afgegeven viel de controle volledig weg en deed iedereen waar hij zin in had. Met enige trots mag ik toch zeggen dat ik niet afgekeken heb. Nuja, ik was ook wel iets te zeker van mezelf. Schaam op jou, Jonas. De eerste die afgaf won een prijs. Dat is een algemeen gegeven waar zogezegd niemand van op de hoogte was. Toen er afgegeven mocht worden stormden er al meteen enkelen naar beneden, zo kan ik dus ook wel winnen. Het was het mij niet waard. Ik voorspelde voor mezelf 38/50, zo fout, nogmaals schaam op jou, Jonas!
Even pauze, tijd om iets te gaan drinken in één of andere bruine kroeg. Bruin was ze, wees daar maar zeker van. We waren weer te laat uiteraard. Nu was er echt enkel nog maar plaats op de eerste rij om te zitten. En nu hoorde er wel degelijk film bij, leve mijn nek. Ik vond de film niet echt superdesuper. Film van dienst was Inside Man. Luister goed, ik vond hem niet slecht, maar het lag er soms wel een beetje veel te dik op. De perfecte bankoverval is nu ook wel niet echt een origineel thema. Maar voor de rest heb ik niet te klagen. Geen last gehad met irritante chipsvreters enzo (altijd handig als de zak op voorhand leeg is he ;-)) Nog even vergeten te vermelden dat de persoon met de fijnste vakantiejob ooit ook een prijs won. Winnaar van dienst had zeehond gespeeld in het Sea Life Centre. Zeer geloofwaardig!
Toen mocht Sarah even vermelden waarom we hier eigenlijk allemaal waren ... de prijzen! De spanning steeg, ik hield het niet uit. 5 Minuten later had ik al zin om weg te lopen. Ik had mezelf namelijk geweldig overschat. Die 38/50 was geweldig overdreven zo blijkt. Vermoedelijk bleef ik steken ergens tussen 35 en 37. Maar zoals eerder gezegd kregen enkel de eersten hun punten. Het was een teleurstelling! Maar je kan niet elk jaar winnen he, volgend jaar doen we opnieuw mee, en volgend jaar winnen we. Ik zou niet neen zeggen tegen een prijs van de Makro. Zeker als je weet dat het een Laptop van HP was ... Straks ga ik op zoek naar de vragen op de site van De Standaard. Ook bij Jobat hebben we geen succes. We zijn nergens terug te vinden op de foto. Volkomen onterecht uiteraard, fotogeniek als we zijn. Geef mij gelijk medequizzers!
We dropen af. Lionel was nog een beetje ziekjes en ging al naar huis. Sarah en Annelies trokken ook al kotwaarts. Er volgde een geweldig emotioneel afscheid. Tim en ik zochten de oude markt op. We waagden ons 2 minuten in de Bierkelder (voor Tim, om het eens gezien te hebben) en bleven daarna eigenlijk voor zowat de hele avond in de Seven Eleven. Omdat dat café tenminste nog open was. Zoals het hoort werd er duchtig geroddeld over alles en iedereen! Aan iedereen die Smsjes heeft gekregen 's nachts : het spijt me verschrikkelijk, we verveelden ons daar dood :-)
1 opmerking:
Ge hebt toch deelgenomen he ,dus de belevenis is ook al iets !;-)
Een reactie posten