John Beton

Als het maar voor niks is. Dat is mijn leuze, tevens dat van zovele anderen. Vandaag ben ik niets kwijtgespeeld. Een hele opgave voor mezelf. Fier dat ik ben, mijn boekentas staat hier naast me. John Beton maakte er een feestje van. Voor slechts €2,5 euro kreeg je een T-Shirt dat je toegang tot de hemel verschafte. Gratis drank en van die dingen. Met bijbehorende rode strikje werd dat nog eens extra gratis eten ook. Pizza, a volonté. Spijtig genoeg waren er nogal veel strikjes aanwezig en was het letterlijk vechten voor een stuk. Maar goed, ik heb mijn deel meer dan gehad en het smaakte! Dj van dienst was een voor mij nobele onbekende, maar hij kende z'n vak. Hoezee! De muziek viel dan ook in de smaak bij de gemiddelde kiesweekganger.

De special act van de dag van Danny Brendo. Een geweldig coole charmezanger met charmes om u tegen te zeggen. Iedereen zong vrolijk mee, de boel stond in brand. Tot ... er iemand de tv opzette in de Club en iedereen naar de finish van Gent-Wevelgem moest gaan kijken. Wanneer ik iedereen zeg, dan bedoel ik ook wel iedereen. Het was misschien zelfs een klein beetje beschamend om het zo te zien, hoe onzen Danny daar op het einde nog voor 5 man stond te kwelen. Gelukkig was John Beton zo goed om meteen na de finish iedereen weer naar het atrium te jagen, op straffe van het missen van een gratis vat indien ze het niet meteen deden.

Danny werd gevolgd door vier ijverige jongens die toonden hoe goed ze konden dansen. Mooi! Sexy! En vooral ... grappig. Meer dan dat zou ik zo zeggen. Om eerlijk te zijn, sommige klasgenoten doen zich in de les precies een beetje te braaf voor. Die leren broek en die Buffalo's, geweldig!

Er moest ooit een einde aan komen, ik sleepte me naar huis en moest iets harder dan normaal mijn best doen om niet in slaap te vallen, maar het is me toch gelukt! Eind goed, al goed (en het begin viel dus ook goed mee!)