Herinner me er nog eens aan, ik zou het vergeten

Ik ben al geweldig oud. Geweldig oude mensen hebben herinneringen, en ja, ik kan er mij nog enkele voor de geest halen. Bepaalde herinneringen kan je aan bepaalde voorwerpen vastkleven en die dingen kan je dan allemaal in een doos steken. Zo heb ik al een hele doos vol papiertjes en kleine prulletjes.

Wat doet een mens daarmee? Niets, helemaal niets. Het is gewoon eens leuk om af en toe die doos open te trekken en te kijken wat er allemaal inzit. Af en toe komt er dan ook weer wat extra bij, dat dan weer helemaal vergeten wordt, tot de doos zich opent aan z'n toeschouwers. Later als ik voldoende dozen heb, dan start ik een museum voor mezelf. Mijn herinneringenmuseum. Alhoewel, dat is niet hetzelfde als een goede ordinaire doos. De doos op zich is trouwens ook een herinnering. Het is de doos waarin de handleiding van mijn vorige enorm lompe -achteraf bekeken- laptop zat. Zo ziet u maar, ik recycleer mijn herinneringen milieubewust.

Ik zou al die papiertjes eens moeten sorteren, dat is een avondvullend programma. Maar mijn dagindeling laat dit momenteel niet toe vrees ik. En plots ben ik slechtgezind ...