Cirque Du Soleil - Varekai
25 November was een dag waar ik al -zo leek het toch- eeuwen op wachtte. Dan was het namelijk Cirque Du Soleil-tijd. Ik denk dat ik die kaarten hier al zeker een half jaar liggen had. Kaarten om ons één jaar samen zijn te vieren. Helemaal op tijd, aangezien dat zo ongeveer een maand geleden was. Vol goede moed trokken we naar Antwerpen waar een heuvellandschap -lees: de parking- ons opwachtte. Na een gevaarlijk tochtje, kwamen we veel te vroeg, maar dus wel goed op tijd aan bij Grand Chapiteau waar ze ons op zeer vriendelijke wijze binnenloodsten.
We zochten en vonden onze plaatsen, mooi voor het podium gelegen, op de laatste rij. Kwestie van niet te veel te spoilen zal ik me beperken qua inhoud van de show en gewoon zeggen dat ik het geweldig vond. Enkele acts sprongen er wel uit, vooral de finale was adembenemend (een finale moet natuurlijk adembenemend zijn!). Er was enkel iets te weinig 'actie' misschien zoals in de andere shows. De nadruk lag duidelijk op de choreografie.
Mooie liedjes duren nooit lang. Ook al was het twee maal een vol uur, het leek alsof het twee maal een kwartier was. Het applaus was oorverdovend en het was verdiend. Zelfs Anneke, die totaal niet van circus houdt, vond het best 'ok'.
Cirque Du Soleil is altijd een feest en een streling voor het oog. Moesten ze morgen opnieuw langskomen met een andere show, ik zou present zijn. Maak het geloofwaardiger en zeg "binnen een paar jaar" en ik teken nog steeds present. Ik ben helemaal betoverd. Mijn excuses als ik melig overkom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten